Op één of andere manier heb ik namelijk het gevoel, dat hoe langer de tweede golf nu duurt, met de kans op een derde golf en de steeds verder toenemende maatregelen, we steeds meer neigen om in ons coconnetje te kruipen.
Het proces van rups naar vlinder is natuurlijk gezien een heel mooi en bijzonder proces. De rups eet zich vol en gaat dan een cocon spinnen. Zitten rupsen te dicht bij elkaar, dan kunnen ze elkaar goed in de weg zitten. En in de eerste dagen na het spinnen, is de rups zeer kwetsbaar. Van binnenuit is namelijk ook veel gaande. Alleen aan de buitenkant kunnen wij dit niet zien. Het nadeel van het cocon is dus dat er geen contact is tussen binnen -en buitenwereld. Gaat alles goed, dan zien we de vlinders in alle kleuren rondfladderen.
Bij ons kan niet iedereen voor langere tijd alleen zijn. Wij zijn groepsdieren. Wij hebben contact nodig. Samen delen, geeft energie. Ook bij verdriet. Hebben we geen contact, dan vlakken onze emoties af.
Het is een logische reactie dat wij door de huidige tijd en maatregelen in ons coconnetje terugtrekken. Gelukkig hebben wij met de huidige middelen de mogelijkheid om contact met de buitenwereld te houden. Het is anders, maar het kan. Mits we het toelaten.
We staan er niet alleen voor. Jij staat er niet alleen voor. Praat eens met iemand die niet je achtergrond weet. Die objectief erin staat. Gewoon van je af praten kan namelijk zo opluchten. Letterlijk lucht krijgen.
Zorg voor jezelf, zodat je straks je vleugels uit kan slaan en je het leven kleur geeft.
Reactie plaatsen
Reacties