Als je beseft dat je in je dagelijkse leven meer energievreters dan -gevers hebt, dan gaat het stukje bij beetje steeds minder met je. Zowel lichamelijk als geestelijk. Een heel fijn handvat om te kijken naar je ‘hoe nu verder…?’ is het formuleren van je hulpvraag en dat wat je graag zou willen, je wens. Dit lijkt gemakkelijk, maar dat valt soms nog knap tegen. Want was is nu je daadwerkelijke hulpvraag en wens?

We komen met deze vraag in je onderliggende laag. De laag waar veelal ratio en gevoel met elkaar wrijven. De laag van gedrag dat voortvloeit uit familiesystemen, verdedigingsmechanismen en patronen. Gedrag dat je veel heeft gebracht, maar nu steeds meer in de weg gaat staan met dat wat je eigenlijk heel graag wilt. Rationeel lukt het vaak om nog op deze wijze door te gaan. Lichamelijk gaat het steeds meer energie kosten.

In feite zijn de bakstenen in het plaatje je comfortzone. Het voelt vertrouwd. Je bent het zo gewend. En als je merkt dat het niet goed voelt, komen er argumenten en excuses waardoor je nog een extra baksteen plaatst en je weer wat beter voelt. Rationeel. Gevoelsmatig is de muur weer een stukje hoger gemetseld.