Stel je eens voor…. Je bent half 90. Je zit op een bankje buiten. Het is rustig. Het is aangenaam van temperatuur en het zonnetje schijnt op je gezicht.
Je tuurt in de verte. In gedachten verzonken. Naast je komt een onbekende zitten. Hij ziet de liefdevolle emoties op je gezicht en vraagt: ‘wat raakt je?’. Jij reageert: ‘Het is zo jammer, dat je eerst oud moet zijn om te weten wie je bent en dat de karaktertrekken die je hebt eigenlijk juist mooi zijn.’
De onbekende kijkt me aan: ‘Stel dat ik nu die jongere ik van jou zou zijn. Wat zou je mij dan willen meegeven?'
Reactie plaatsen
Reacties